Bugün soğuk bir şehirde 130. günümdeyim. Senden ayrı kalmanın ve daha önce tatmadığım adına yalnızlık denilen duygudayım. Oysa ben seninleyken farkında bile değildim varlığının ve şimdi anlıyorum geceleri üzer..
Asker mektupları vatani hizmette olan mehmetçiklerin annelerine, babalarına, aile bireylerine veya yakın çevresine gönderdiği mektuplardır.
Bugün soğuk bir şehirde 130. günümdeyim. Senden ayrı kalmanın ve daha önce tatmadığım adına yalnızlık denilen duygudayım. Oysa ben seninleyken farkında bile değildim varlığının ve şimdi anlıyorum geceleri üzerime düşen huzurunun beni uyutan tek şey olduğunu. Ama sen hiç söylememiştin, hasretin bana bu kadar ağır geleceğini ve getirdiğin bir yudum suyu, bayatlamış ekmeğini dünyalara değişemeyeceğimi. Özledim seni annem. Şehrimi özler gibi, Kudüs’ü özler gibi özledim. Buralar evim gibi, sen gibi değil annem. Ne çiçekli koltuğumuz gibi narin ne de öpülecek kadar temiz. Burada bir birlerini kovalamıyor serçeler. Ötmüyorlar bile. Ve hiçbir sabah taze çay ve peynir tadında uyanamadım burada. Özledim seni annem tespihimi özler gibi…
Şimdi kapatıp gözlerimi duygularımı salıyorum Ankara’nın karanlık, soğuk sokaklarına. Ve hissetmeye çalışıyorum rüzgarın bana getirdiği kokunu.
