Türk edebiyatının değerli isimlerinden biri de Nilgün Marmara‘dır. 13 Ekim 1987’de evinin penceresinden ölümüne atladı. Bu ölüm hakkında çok şey söylendi, eksik metinler basıldı ve konuşuldu.
Nilgün Marmara’nın intihar mektubu, geçtiğimiz sene yayınlanmış. İntiharından sonra eşi; ‘şiir yazdığını bile bilmezdim, bir kenarda pıtır pıtır bir şeyler yazardı’ demiş. İşte bu kadar basit her şey, anlaşılamamak birbirine en yakın iki insan arasındaki derin bir uçurummuş…
Vefatından sonra Nilgün Marmara’nın birçok mektubu, notu ve eseri eşinin de izniyle Everest Yayınları aracılığıyla okuyucularıyla buluşmuştur. Defterler’in yayımlanmasıyla okuyucu bir tür bilinmeyen Nilgün Marmara ile tanıştı.
“13 Ekim 1987 Salı
Sevgilim
Her gün kötücül bir düşü kurmak ve onu taşımak artık kılgıyı gerektiriyor. Sana böyle bir yük bırakmak istemezdim ama sen akıllı ve güçlüsün, çabuk unutursun.
Bu durumdan kimse kimseyi ya da kendini suçlu, sorumlu saymasın, çünkü suç yok. Yalnızca ırmağın akışına bir müdahele söz konusu!
Her anın niye’sini sorgulayan bir varlığın saygısızlığını yok etmek için kararlaştırılmış bir eylem bu! Çocukluğun kendini saf bir akışına bırakması ne güzeldi. Yiten bu işte! Bu tükenişle hiçbir yeni yaşama başlanamaz, bu nedenle tüm sevdiklerime elveda diyorum. Ben’i bağışlayın! Bunu en çok annemden, babamdan ve Kağan senden diliyorum. Dostlarımdan da!
Nilgün Marmara Önal
Seni hep sevdim Kağan!
Hoşçakalın!
1 Cenaze töreni istemiyorum, mümkünse yakınız lütfen!
2 Kuşlar ölünceye kadar iyi bakınız onlara.
3 Sahneden çekilirken yaşamıma karışmış herkesi selamlıyorum.
4 Kağan arzu ederse ileride, daktiloya çekilmiş şiirleri bastırabilirsin”
