Perşembe, Mart 28, 2024

“Sevgili Gözlerim”: Nabokov’un Véra’ya Mektupları

-

- Advertisement -

Nabokov & Véra Aşk Mektubu

“Bir bulutun gölgesi, bir düşüncenin şarkısı hakkında konuşabileceğim tek kişi sizsiniz…”

Vladimir Nabokov (22 Nisan 1899 – 2 Temmuz 1977), Rusya’nın en önde gelen edebiyatçılarından biri ve yaygın olarak saygı duyulan güçlü görüşleri olan bir insan haline gelmeden çok önce, hayatının en önemli olayı gerçekleşti: 24 yaşındaki Vladimir, 21 yaşındaki Véra ile bir araya geldi. Nabokov’un editörü, asistanı, yöneticisi, menajeri, arşivci, şoförü, araştırmacısı olan Véra, hayatının geri kalan yarım asrında sadece büyük aşkı ve karısı olmakla kalmayıp, aynı zamanda yaratıcı tarihin en büyük yandaşlarından biri olacaktı. Öyle ki hatta koruması olan Véra, Nabokov en ünlü ve en skandallı yaşayan yazarlardan biri olduktan sonra kocasını suikasttan korumak için çantasında küçük bir tabanca taşıyordu.

Böylece Véra’nın şiddetli zekası, bağımsızlığı, mizah anlayışı ve edebiyat sevgisi ile Vladimir kendini yeniden buldu. Véra on dokuz yaşından beri onun çalışmalarını takip ediyor ve şiirlerini okuyordu. Fakat hiçbir zaman, her şeyi tüketen aşkı ve coşkulu tutkusu, mektuplarındaki kadar büyük bir şaşkınlıkla ortaya çıkmamıştı.

Nabokov’un Véra’ya Yazdıkları

1923 Temmuz’unda, tanıştıktan iki aydan biraz daha uzun bir süre sonra, Vladimir Véra’ya şöyle yazar:

- Advertisement -

Gizlemeyeceğim: gizlemeye alışkın değilim. Belki de anlaşılmamışım. Toplantının ilk dakikalarında düşündüm: Bu bir şaka olmalı. Ama sonra… konuşması zor olan şeyler. Bir kelimeye dokunarak onların muhteşem özünü ovalayacaksınız. Siz harikasınız…

(…)

Evet, sana ihtiyacım var masalım. Çünkü bir bulutun gölgesi, bir düşüncenin şarkısı hakkında, bugün nasıl çalıştığım ve yüzünüzde tüm tohumlarıyla bana gülümseyen bir ayçiçeği gördüğüm hakkında konuşabileceğim tek kişi sizsiniz.

(…)

- Advertisement -

Yakında görüşürüz garip neşem, şefkatli gecem.

Kasım ayına kadar, Nabokov’un sevgisi daha da yoğunlaşır:

Size, mutluluğumu, altından harika mutluluğumu, ne kadarımla sizin olduğumu, tüm hatıralarımla, şiirlerimizle, patlamalarla, iç kasırgalarla nasıl açıklayabilirim? Ya da nasıl telaffuz edeceğinizi duymadan bir kelimeyi yazamayacağımı… Ve pişmanlık duymadan yaşadığım tek bir önemsemeyi hatırlayamıyorum. Bu çok keskin! Bunları birlikte yaşamadık mı? İster en çok, en kişisel, kabul edilemez, isterse de bir yolun virajında ​​sadece bir gün batımı veya diğerleri… Ne demek istediğimi, mutluluğumu gördün mü?

- Advertisement -

Ve biliyorum: Size kelimelerle hiçbir şey söyleyemem. Ve bunu telefonda yapmaya çalışırsam o zaman her şey tamamen yanlış anlaşılır. Çünkü sizinle harika bir şekilde konuşmamız gerekiyor, uzun zamandır devam eden insanlarla konuşma biçimimiz, saflık, hafiflik ve manevi hassasiyet anlamında… Kötü bir şekilde azaltılabilirsiniz. Çünkü kesinlikle çok yankılanıyorsunuz. Tıpkı deniz suyu gibi, canım benim.

Yemin ederim – ve mürekkep lekesinin bununla hiçbir ilgisi yok – Yemin ederim, benim için değerli olan herkes, inandığım her şey… Yemin ederim, seni sevdiğim gibi daha önce hiç sevmedim. Böyle bir hassasiyetle, gözyaşı damlasıyla ve böyle bir ışıltı hissi ile…

Nabokov mektubun bir kenarına, Véra için büyüleyici bir şiir yazmaya başladığını ancak bu kadar küçük bir şiirin çok uygunsuz kaldığını ve bundan sonra başlayacak başka bir makalesi olmadığını söyleyen bir konuşmadan sonra, karakteristik ciddi lirizm ruhuna devam ediyor:

Hepsinden önemlisi, mutlu olmanı istiyorum ve bana öyle geliyor ki, sana o güneşli ve basit mutluluğu verebiliyorum ve tamamen büsbütün bir tane mutluluk da değil.

Size kanımı vermek için hazırım, eğer buna zorundaysam. Açıklaması zor ama bu böyle. Burada, size söyleyeceklerim, aşkımla yanan on asırlık ateş, şarkılar ve cesaret dolu, muazzam ve kanatlı, yanan tepelere tırmanan şövalyelerle dolu, ve devlerin efsaneleri, ve şiddetli Troylar, ve turuncu yelkenler, ve korsanlar, ve şairler… Ve bu edebiyat değil çünkü dikkatlice okuyorsanız şövalyelerin şişman olduğunu göreceksiniz.

Ancak Nabokov, duygularının oyuncuların yerini aldığını ve derinlere doğru genişlediğini açıkça ortaya koyuyor:

Size sadece bir şekilde sizsiz bir hayatı hayal edemediğimi söylemek istiyorum…

Seni seviyorum, seni istiyorum, dayanılmaz bir şekilde sana ihtiyacım var… Gözlerin… Çok parlak olan, kafanı geriye doğru atarken, komik bir şey söylediğinde. Gözlerin, sesin, dudakların, omuzların… Çok hafif ve güneşli …

Hayatıma geldin. Biri ziyaretime gelmiş gibi değil…ama biri nehirlerin yansımasıymış, tüm yolları, adımları için beklenen bir krallığa çıkıyormuş gibi….

- Advertisement -
admin
admin
Türk & Dünya Edebiyatına dair tüm mektupların yer aldığı, mektuplara dair zengin ve edebi bir koleksiyon.

CEVAP VER

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz

spot_img

Related Stories