En son ne zaman e-postayla değil de normal postayla gönderilen kişisel bir mektup aldınız? Bazen posta kutunuzun günlük aksesuarı haline gelen fatura yığınının dışında güzel bir el yazısı mektup veya not aldığınızda nasıl bir tavır takındı? Annemin evinden bir dizi lise ve üniversite eşyası ile dolu büyük bir kutuyu aldıktan sonra, en altta eski arkadaşlarımdan bana daha önce yazılmış mektupları içeren daha küçük bir kutu buldum. Onları atmadan önce bu kutuda yaklaşık elli mektup olmalı. Her birini tekrar okumak için bu son fırsata karşı koyamadım. Yaklaşık bir saatlik kesintisiz okumadan sonra bir fincan sıcak çay yaptım ve “hatıra yolundan geriye” yolculuğuma devam etmek için oturdum. Harflerimin çoğunu yeniden yazdığımı hatırlıyorum, özellikle bir yazım hatası yaptıysam veya cümle yapım istediğim gibi değilse. Düzenlemek için harcadığım kağıt miktarına bakılırsa, onları bir arkadaş yerine büyük bir kitap yayıncısına postaladığımı düşünürdünüz!
Mektup yazmak, gönderen ve alıcı arasındaki mesafeyi dolduran anıların bir tezahürünü yarattı. İnsanlar mektuplarını yazmak için dekoratif kırtasiye malzemeleri seçmek konusunda en az mektubun kendisi kadar titiz davrandılar. Yazılı iletişim yoluyla kurulan bu bağlantı, karşılıklı konuşma, yaratıcılık ve sanatsal ifade alışverişini destekledi.
Arkadaşlarıma, şehir dışında yaşayan birinci derece yakınlarıma, eski sevgililerime veya zaman zaman sevdiğim öğretmenlerime yazdığım her mektupta pratikte takip ettiğim standart format şu temel unsurlardan oluşuyordu:
1. Başlık (Ad ve Adres)
2. Tarih
3. Selamlama (Sevgili falan)
4. Gövde (Alıcıya yazdığınız mesaj)
5. Kapanış (Saygılarımızla, Gerçekten Saygılarımızla)
6. İmzanız
7. Posta Komut Dosyası (Mektubunuzun Gövdesinde belirtilmeyen, ancak imzadan sonra yapılan, PS veya PSS olarak adlandırılan, ara sıra yapılan yorumlar vardır. PSS, ek bir yazı yazısıydı).
Bazen zarfın arka kapağına yazar, gülen bir yüz veya bir aşk mektubunun eklendiğini belirten SWAK (Bir Öpücükle Mühürlü) gibi bir kısaltma koyardı.
Yıllar önce ilkokulda hattatlık son derece önemliydi. Artık çoğu okulda bitişik eğik yazının öğretilmemesi bana ve ebeveyn olan bazı arkadaşlarıma sürpriz oldu. Bu nedenle, bir insanın hattatlığındaki titizlik ve gurur, çocukluğumda olduğu kadar bugün de belirgin değildir. Ancak kişiselleştirilmiş bir mektup veya not, durmanızı, oturmanızı, okumanızı ve katlanmış mesajın arkasındaki düşünceyi takdir etmenizi sağlar. Kişiselleştirilmiş harfler benzersiz bir ses, zevk ve stil sergiledi. Özellikle hoş olmasa bile birçok düşüncenin yazılı ifadeye girdiğini gösterdi.
Öyleyse neden elektronik mektup yerine kişiye özel bir mektup yazarak sıra dışı bir şey yapıp bugün birini gülümsetmiyorsunuz? Anılar, özellikle kişi kilometrelerce uzaktaysa, çabaya değecektir. Güzel bir kırtasiye kağıdına olsun ya da olmasın, sevimli bir kişisel mesaj yazmak için birkaç dakikanızı ayırarak büyük bir memnuniyet duyacaksınız. Bu, birilerinin sonsuz faturalar arasında posta kutusunda alması için özel bir hediye ve memnuniyetle karşılanan bir rahatlama olurdu.
